Langustnik Ladaco
Stworzenie lądowe spotykane głównie na skalistych wybrzeżach Europy. Jest bardzo podobny do homara, lecz pod żadnym pozorem nie powinno się og zjadać. Spożycie jego mięsa powoduje wysoką gorączkę oraz zielone zabarwienie twarzy. Langustnik osiąga dwanaście cali i jest jasnoszary w ciemnozielone plamki. Żywi się małymi skorupiakami, ale nie pogardzi mniejszą zdobyczą. Ukąszenie langustnika wywołuje bardzo nietypowy skutek uboczny, mianowicie, ofiara ma wyjątkowego pecha. Gdy ukąsił Cię langustnik, nie zakładaj się, ponieważ sprawy na pewno nie potoczą się po Twojej myśli.

Lelek Wróżebnik
Ptak rodem z Wielkiej Brytanii i Irlandii, lecz można go spotkać w rejonach północnej Europy. Chudy, ponury, przypominający małego i niedożywionego sępa ptak o zielonokawo-czarnym upierzeniu. Jest wyjątkowo nieśmiały. Gnieździ się w jeżynach i innych ciernistych krzewach, żywi się dużymi owadami i elfami, lata wyłącznie podczas silnego deszczu, a przy lepszej pogodzie pozostaje w swoim gnieździe o kształcie łzy. Lelek wydaje charakterystyczne niskie, drżące dźwięki. Uważano kiedyś, że wróżą one śmierć. W związku z powyższym, czarodzieje omijali gniazda lelka, w obawie usłszenia tego rozdzierającego serce krzyku, uważa się też, że niejeden czarodziej dostał ataku serca, gdy przechodząc przez zarośla usłyszał jęki ukrytego w gąszczu lelka. Ostatnie badania dowiodły ostatnio, że lelek śpiewa wyłącznie przed nadciągającym deszczem. I od tej pory, lelki wróżebniki stały się modnymi zwierzątkami domowymi, które mają przepowiadać pogodę, chociaż w zimie nieustannie jęczą. Pióra lelka nie nadają się do pisania, bo odpychają atrament.

Leprokonus
Inteligentniejszy od elfa i mniej wzłośliwy od topka, chochlika czy bahanki - leprokonus jest wielkim psotnikiem. Ich psikusy rozśmieszają nie tylko ich samych, ale także (choć nie zawsze) czarodzieja, który został ich "ofiarą". Spotykany wyłącznie w Irlandii, osiąga wzrost do 6 cali i jest cały zielony. To jedyne spośród tych małych, humanoidalnych postaci, które potrafią mówić ludzkim głosem. Mimo to, nigdy nie zarządały zmiany ich statusu "zwierząt". Są żyworodne, żyją głównie w lesistych okolicach, ale lubią też przyciągać uwagę mugoli, z tego też powodu, w mugolskiej literaturze dziecięcej, wystepują prawie tak samo często jak elfy. Wytwarzają nadzwyczaj podobną do złota substancję, która, ku ich wielkiej uciecze, znika po kilku godzinach. Są roślinożerne, i nigdy nie wyrządzają ludziom żadnej poważnej krzywdy. Wystarczy mieć poczucie humoru, a wtedy spotkanie z nimi jest wręcz miłe.

Lunaballa
Niezwykle nieśmiałe stworzenie, opuszcza swą norę tylko podczas pełni księżyca. Ma gładkie, bladoszare ciało, wyłupiaste okrągłe oczy na czubku głowy i cztery nogi o wielkich płaskich stopach. Podczas pełni lunaballe wykonują tylnymi nogami skomplikowane tańcze. Podejrzewa się, że to jest to rodzaj zalotów. Obserwowanie ich tańca w pełni jest badzo fascynującym przeżyciem, oraz bardzo opłacalnym. Gdyż jeśli zbierze się ich srebrzyste odchoty i rozsypie na grządkach jak nawóz, to rośliny urosną szybko i będą mocne. Spotykane są na całym świecie.