Złoty Znikacz
Bardzo rzadki ptak chroniony. Okrąglutki o bardzo długim i wąskim dziobie, oraz błyszczących jak kamienie szlachetne oczach. Ptaszek ten potrafi bardzo szybko latać, a dzięki obrotowym stawom skrzydełek, zmienia tor lotu niemal niezauważalnie. Pióra i oczy znikaczy są wysoko cenione, onegdaj groziło mu wyginięcie z powodu nadmiernych polowań na niego. Na szczęście (dla znikacza) zauważono w porę ten nagły załam w populacji ptaszków, i teraz najważniejszym problemem było zastąpienie znikacza piłką, czego dokonał Bowman Wright. Kolonie złotych znikaczy żyją na całym świecie.

Żabert
Żabert jest stworzeniem nadrzewnym. Z wyglądu przypominającym krzyżówkę małpy i żaby. Pochodzi z południowych stanów Amertki, lecz w tej chwili spotkać go można na całym świecie. Jest bezwłosy, a jego gładką, zieloną skórę pokrywają cętki. Między palcami górnych i dolnych kończyn ma błony pławne. Ręce i nogi stworzonka są giętkie i długie, przez co może się poruszać pośród gałęzi ze zwinnością orangutana. Na głowie ma krótkie rogi, a jego szerokie usta sprawiają wrażenie, że cały czas się uśmiecha, ukazując ostre niczym brzytwy zęby. Żywi się głónie małymi ptakami i jaszczurkami.
Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest duży bąbel pośrodku czoła, który przybiera barwę szkarłatną, gdy zwierzę wyczuje niebezpiczeństwo. Niegdyś czarodzieje trzymali żaberty, aby ostrzegały ich przed nadejściem mugoli, lecz Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów wprowadziła kary za takie zachowanie. W nocy widok drzewa pełnego błyskających światełek żabertów, wzbudzał zdziwienie zbyt wielu mugoli, którzy dopytywali się sąsiadów, z jakiego powodu zapalają na drzewach bożonarodzeniowe lampki.

Żądlibąk
Mały australijski owad. Ma około pól cala długości, i jest intensywnie szafirowy. Lata z tak dużą predkością, że mugole bardzo rzadko go zauważają, a i samym czarodziejom sprawia to pewne trudności. Nietrudno go jednak znaleźć, gdy zostaną użądleni. Żądlibąk ma skrzydła na czubku głowy, macha nimi bardzo szybko, i sprawia, że podczas lotu kręci się wokół własnej osi. U dołu jego ciała znadjudje się długie, cienkie żądło. Użądlenie najpierw wywołuje zawroty głowy, a chwilę potem - lewitację. Młodzi czarodzieje i czarodziejki łapią żądlibąki, aby cieszyć się ich skutkami ubocznymi. Mimo wszystko "co za dużo to nie zdrowo" i zbyt częste użądlenia, mogą sprawić, że ofiara będzie się unosić nad ziemią nawet kilka dni. W przypadku silnej reakcji alergicznej - może dojść do stałej lewitacji. Suszone żądła żądlibąka są składnikami kilku eliksirów, krążą plotki, że są używane do produkcji tak lubianych przez młode pokolenie musów-świstusów.

Żmijoptak
Żmijoptaki spotykane są na Dalekim Wschodzie i w Indiach. Upierzone i uskrzydlone dwunogie stworzenie o wężowatym ciele, mogące osiągnąć nawet 15 stóp długości. Żywi się głównie szczurami i ptakami, lecz zdarzało się, że porywał małpy. Jest agresywny wobec wszystkich, którzy chcą się do niego zbliżyć, szczególnie kiedy broni swoich jaj, któych skorupki zrobione są z najczystszego i najdelikatniejszego srebra, co przyciąga uwagę chciwych czarodziejów.