Kappa (Wodnik)
Kappa jest japońskim demonem wodnym, zamieszkującym płytkie stawy oraz rzeki. Porównuje się ją do małpy, mającej zamiast futra - rybie łuski, a na czubku głowy lejek pełen wody. Żywią się ludzką krwią, ale można ją powstrzymać przed atakiem na dwa sposoby: Ze względu na ich słabość do ogórków, należy rzucić mu ogórek z wyrytym imieniem niedoszłej ofiary. Kappy są bardzo honorowe, należy im się ukłonić, a wtedy kappa zostanie zmuszona się odkłonić, wyleje się wtedy z lejka na głowie woda, i stworzenie straci moc.

Kelpia
Brytyjski i Irlandzki demon wodny. Jest zmiennokształtny, ale najczęściej ukazuje się jako koń z wierzchą sitowia zamiast grzywy. Kiedy zwabi jakiegoś człowieka na swój grzbiet, nurkuje z nim na dno rzeki lub jeziora i pożera go, a wnętrznościom pozwala wypłynąć na powierzchnię. Aby kelpię pokonać, należy rzucić na nią zaklęcie wędzidło, co sprawi, że stanie się niegroźna i uległa. Największa na świecie kelpia zamieszkuje szkockie jezioro Loch Ness. Najchętniej przybiera kształt węża morkisego. Obserwatorzy z Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów odkryli, że nie jest to prawdziwy wąż morski, gdy na widok grupy mugolskich badaczy wąż zmienił się w wydrę, a gdy odpłynęli to powrócił do swojego poprzedniego kształtu.

Kołkogonek
Demony spotykane w rolniczych rejonach Europy, Ameryki i Rosji. Przypominają karłowate prosiaki z długimi nogami, serdelkowatymi ogonami oraz wąskimi czarnymi oczami. Gdy kołkogonek wkrada się do chlewa, sprawia, że gospodarzy dręczy zła passa. Kołkogonki są bardzo szybkie i trudne do schwytania, ale jeśli przepędzi go za granice gospodarstwa przez całkowicie białego psa, nigdy już tam nie powróci. Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami (Sekcja Szkodników) trzyma w tym celu tuzin ogarów albinosów.

Korniczak
Występujące na całym świecie, zagnieżdżające się w domach, gdzie mieszkają pod deskami podłogowymi. Obecność ich objawia się odorem zgnilizny. Wydzielina korniczaka, powoduje, butwienie fundamentów domu, w którym przebywa. W stanie spoczynku przypomina kupkę zielonych grzybów z oczami, ale przestraszony zrywa się na liczne nogi i ucieka. Żywi się wszelakimi nieczystościami, inwazji korniczaków można się pozbyć używając zaklęć oczyszczających. Lecz jeśli dopuszczono, by zanadto urosły, należy zgłosić problem do Urzędu Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami (Sekcja Szkodników), zanim cały dom się zawali. Wydzielina korniczaka po rozcieńczeniu używana jest do niektórych magicznych środków czyszczących.

Kudłoń
Kudłoń to strażnik koni, spotykany w Anglii oraz na południu Irlandii. Kudłaty, o porośniętej długą zmierzwioną czupryną głową oraz dużym nosem. Jest parzystokopytny i porusza się na dwóch nogach. Ma krótkie ramiona zakończone dłońmi o czterech grubych. Dorosły osobnik osiąga dwie stopy wzrostu, jest roślinożerny. Są nieśmiałe, zajmują się tylko i wyłącznie pilnowaniem kory. Można go często znaleźć w stajni zawiniętego w słomie, albo ukrywające się pośród stada, którego strzeże. Nie ufa ludziom, w związku z czym zawsze się przed nimi chowa.

Kuguchar
Wywodzący się z Wielkiej Brytanii, obecnie spotykany na całym świecie. Mały stwór przypominający kota, lecz ma nakrapiane, cętkowane lub łaciate futro, olbrzymie uszy z pędzelkiem jak u lwa. Często mylony przez mugoli z rysiem, kuguchar jest inteligentny, niezależny, czasem agresywny. Jeśli jednak spodoba mu się jakaś czarownica lub czarodziej, może być wspaniałym zwierzątkiem domowym. Ma wyjątkowwą zdolność wykrywania przykrych i podejrzanych osobników. Potrafi doprowadzić do domu właściciela, jeśli on zabłądzi. Rodzą jednorazowo do ośmiu młodych, i mogą krzyżować się z kotami. Na posiadanie kuguchara potrzebna jest licencja, gdyż nietypowy wygląd kuguchara, może wzbudzić ciekawość mugoli.

Kwintoped
Bardzo niebezpiecznie stworzenie mięsożerne, które na nadmiar złego rozsmakowało się w ludziach. Nisko zawieszony tułów, podobnie jak pięć nóg, z których każda zakończone jest zdegormowaną stopą, porośnięte są grubą czerwonobrązową sierścią. Występują one wyłącznie na Wyspie Posępnej, która leży w najdalej wysuniętym na północ punkcie Szkocji. Posępna z tego też powodu jest terenem nienanoszalnym. Jak głosi legenda, niegdyś Wyspę Posępną zamieszkiwały dwie rodziny czarodziejów - McClivertowie oraz MacBoonowie. Podobno rozegrał się między pijanym naczelnikiem klanu McClivert - Dugaldem, oraz równie pijanym Kwintusem - głową klanu MacBoon zakończył się śmiercią Dugalda. Pewnej nocy grupa z rodziny McClivertów otoczyła zabudowania MacBoonów i pragnąć zemsty pozamieniali wszystkich w potworne pięcionogie stwory. Jedkan zbyt późno zorientowali się, że jako potwory są o wiele groźniejszymi przeciwnikami. Na dodatek, MacBoonowie dali sobie radę z wszystkimi próbami zamienienia ich spowrotem w ludzi. Potwory wybiły wszystkich McClivertów, i dopiero wtedy zorientowali się, że skoro nie ma już na wyspie nikogo posługującego się różdżką, to na zawsze pozostaną pięcionogami. Chyba nigdy się nie dowiemy, czy ta opowieść była prawdziwa. Napewno nie przeżył żaden McClivert ani MacBoon aby opowiedzieć co się stało z jego przodkami. Kwintopedy nie potrafią mówić. Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami niejednokrotnie starał się złapać kwintopeda, i odtransmutować go, lecz bez powodzenia. Jak narazie musimy uwierzyć, że kwintopedy są włochatymi MacBoonami, którym przyszło dożyć swych dni jako pięcionogie potwory.